Skip to content Skip to footer
Orientacja psychologiczna prowadząca do skutecznego i szybkiego rozwiązania konsultowanych problemów lub zaburzeń. Krótka terapia strategiczna to zaawansowany model interwencji psychologicznej skoncentrowany na rozwiązaniach, który wykorzystuje „specyficzne protokoły” leczenia poszczególnych zaburzeń, opracowane na podstawie doświadczenia klinicznego, gdzie proces badawczy liczy już dziesiątki tysięcy rozwiązanych przypadków w 30 lat istnienia.
Krótka Terapia Strategiczna analizuje funkcjonowanie problemu w chwili obecnej, czyli to, jak objawia się on w naszym codziennym życiu, zamiast szukać przyczyn w przeszłości. Interesuje go funkcjonalność lub dysfunkcyjność zachowań ludzi i sposób, w jaki odnoszą się oni do własnej rzeczywistości.
Rygor i elastyczność tej metody pozwalają na szybkie i efektywne projektowanie spersonalizowanych strategii rozwiązań dostosowanych do potrzeb każdej osoby. Dlatego świetnie nadaje się do leczenia fobii, lęków, niepokoju, depresji, zaburzeń seksualnych i zaburzeń odżywiania oraz innych problemów w związkach.

Koncentrujemy się na uldze w cierpieniu, wprowadzeniu zmiany i jej utrzymaniu. Terapia trwa zazwyczaj około ośmiu (8) sesji, a pierwsze zmiany pojawiają się zazwyczaj między 1. a 3. sesją. Po zakończeniu leczenia sesje podtrzymujące są przeprowadzane w dłuższych odstępach czasu w celu utrwalenia efektów.

Zaburzenia lękowe – 95%
Depresja – 95%
Problemy dzieciństwa i okresu dojrzewania – 82%
Problemy z nadużywaniem Internetu i cybersex – 80%
Problemy seksualne – 91%

* Źródło: Szapocznik et al., 2008, Castelnuovo et al., 2010, Gibson et al., 2016, Lock, 2002, 2009, 2010, Nardone, Salvini, 2013, Robin et. al., 1994, 1999

Model sformułowany przez Paula Watzlawicka i rozwinięty przez Giorgio Nardone (Krótka terapia strategiczna, model Giorgio Nardone), ma swoje bazy w metodologii Mental Research Institute w Palo Alto ( USA – California). 

Podstawy epistemologiczne rozwiniętego modelu to radykalny konstruktywizm (E. von Glasersfeld, H. von Foerster), teoria systemów (E. von Bertalanffy), pragmatyka komunikacyjna (P. Watzlawick, Beavin, Jackson) i logika strategiczna (J. Elster, N. Da Costa, G. Nardone).

Zapisz się do newslettera!